Dirt roads en Cradle Mountain

Ha mensen, leuk dat jullie mijn reisverslag weer lezen! Nogmaals, lees vooral wat je leuk vind. Of sla alles over, je kunt ook foto’s kijken. Een foto zegt meer dan duizend woorden… Mocht je mijn vorige blog al gelezen hebben, kijk daar dan nog eens bij, ik heb nieuwe foto’s geplaatst!

23-11-2010
Vandaag gaan we echt op pad. Om tien uur uitgecheckt en naar een stadje gereden om te tanken en internet te vinden. Dit was gelukkig betaalbaar in de openbare bibliotheek. Daarna naar Dismal Swamp gereden, een moerasgebied waar ‘black forrest’ the vinden is. Hier zijn we met een 100m lange glijbaan naar beneden gegleden en hebben daar wat rondgelopen. Aardig, maar wel duur voor $20,- de man (gelukkig konden we een discount van 10% regelen). Erg mooi was het uitzicht naast de glijbaan, je kon het bos prachtig zien.

Toen begonnen we aan onze eerste dirt road op Tasmanië, van Dismal naar Zeehan, alles in het westen. Ongeveer 150 km alleen maar stof. Veel mooie uitzichten gehad en leuke roadsigns gezien. Een ‘crest’ is als je ineens stijl omhoog en dan stijl omlaag rijdt, een heuvel dus. Een ‘dip’ is andersom. Die zijn best gaaf! Ook stond aangegeven dat de weg bochtig was, en dat dan de volgende 45 km… Dat hebben we geweten! Gelukkig hield de auto zich goed. We rijden in een Mitsubishi Magna Executive, die op gas rijdt. Lekker goedkoop, slechts 75 cent per liter (en da’s duur hier in Tassie). Op een gegeven moment konden we de weg al wat beter voorspellen: stukken geasfalteerde weg waren geen goed teken, maar voorbodes van extra steile hellingen… Mobieltjes en radio’s hadden geen bereik, en in een uur tijd zijn we geen enkele tegenligger tegengekomen. Leuk is het dat men hier naar elkaar zwaait als je een tegenligger ziet.

Tenslotte een pondje over de rivier genomen en aangekomen in Zeehan. Een gat waar niets te beleven valt, maar wij zijn op doorreis dus al lang blij dat we onderdak hebben. Boodschappen gedaan en nieuwe Goon gehaald. We hebben besloten dat het elke dag weekend is, we hebben immers vakantie. Wel zijn we op rantsoen: slechts twee glaasjes de man per avond ;-) Joep heeft pannekoeken voor ons gebakken, prima! Daarna ff blog geschreven, foto’s uitgezocht en t.v. gekeken. Morgen naar Cradle Mountain.

24-11-2010
Regen. Wat moet je d’r mee? Eerst maar een stukkie rijden. Vandaag was ’t mijn beurt, dus dat was wel lachen. Goeie anderhalf uur gereden naar een camping bij Cradle Mountain. Prachtige natuur, maar geen flikker te beleven met al die regen. We willen de top beklimmen, maar dat kan niet met regen, te glad. In eerste instantie lagen we in een dormroom (hier ‘bunkroom’ genoemd) met z’n vieren, er lag een oude dikke Duitser bij die echt onwijs stonk. Wij vragen om een nieuwe kamer, dat gelukkig snel geregeld was. Ik moest echt kokhalzen van die geur… Tsja, wat doe je dan? Ff kijken hoe duur de boodschappen zijn. $10,- voor een pizza die je zelf in de oven moet doen. $ 6,50 voor een pot pindakaas. Dan maar honger lijden. Hopen dat ’t morgen droog is. We zijn ’t er over eens: we moeten onze tijd verzuipen! We hebben spaghetti met saus gegeten (verder niets), maar de Goon maakt een hoop goed. De hele avond muziek gedraaid op de laptop, vuurtje gestookt en een hoop kaartspelletjes gedaan. Toch nog een prima avond gehad! Morgen hebben we bijna niets te eten, alleen wat rijst en noodles. Joep gaat appelkruimelspul maken… Hopen dat de zon schijnt, kunnen we een mooie wandeling maken!

25-11-2010
Vandaag gingen we Cradle Mountain beklimmen. Om acht uur opgestaan, maar in ons tempo douchen, ontbijten etc. ging het ietsje langzamer. Dus om 10 uur aan de wandeling begonnen. Dit was ruim op tijd. We begonnen bij een prachtig meer, en gingen toen superstijl omhoog naar Marion Lookout, waar we een goed uitzicht over de omgeving hadden. Jammer genoeg begon ’t toen te regenen. Wij doorgelopen naar de splitsing waar je de top kon beklimmen, alleen toen toch maar besloten dit niet te doen. We stonden namelijk midden in de wolken, dus ook op de top was niets te zien (dit hoorden we later ook van andere backpackers). Wel een hele leuke wandeling over de rest van de berg gehad. Uiteindelijk drie uur gelopen, dus viel mee (wel lang genoeg voor mij). Vandaag weer wat Tasmanian wildlife gezien. Eerst een Wallaby, die zelfs stond te poseren voor onze foto. ’s Avonds een Possum, die graag onze kamer binnen wilde komen om eten te scoren. Ook hebben we veel Wombat-poep gezien. Het grappige aan die beesten is dat ze altijd op ‘iets’ moeten poepen, nooit op de grond. Dus bovenop veel stenen en bruggetjes etc. lag Wombat poep (de beestjes zelf niet gezien). Ook nog Bull-Ants gezien, gigantische mieren. ’s Middags een goede douche genomen en mijn boek uitgelezen bij het haardvuur, dat mijn schoenen die zeiknat waren binnen een paar uur droog had. Met wat backpackers gepraat, verder op de laptop gezeten en toch nog genoeg gegeten: erten, bonen, appelkruimelspul en rijst (in die volgorde). ’s Avonds Goon gedronken en kaartspelletjes gedaan. Vroeg slapen, want best wel moe. Hoewel de natuur erg mooi is, ben ik blij dat we weer gaan. Naast wandelen is er weinig te doen en alles is superduur. Binnenkort lekker richting de oostkust van Tasmanië, beter!

26-11-10
Vandaag was het zonnig! Hoe relaxed is dat! Na ’t uitchecken hebben we weer een wandeling van 2,5 uur door de bergen gemaakt. Langs meertjes en watervallen. Prachtige foto’s kunnen nemen. Daarna 50 km gereden naar ’t stadje Sheffield, waar we op een camping staan, naast een andere berg. Weer een backpackers accommodatie genomen voor $20,- per nacht. Goedkoper heb ik nog niet kunnen slapen tot nu toe. Boodschappen gedaan en weer ’s lekker gekookt (gebakken aardappels, worstjes en salades). Fijn, nadat we amper te eten hadden de afgelopen dagen. Ook een wasje kunnen draaien, was echt nodig. Had niets meer te dragen behalve een korte broek, slippers en een overhemd… Nu ff relaxed op de laptop en wat lezen. Geen idee wat er morgen op de planning staat.