Tante Sydonia, de auto en een bounty strand

Ha mensen, Bedankt voor jullie reacties! Hoewel mijn beltegoed op is, heb ik zo af en toe bereik als ik in de bewoonde wereld ben. Wie zin heeft om iets van zich te laten horen, mijn Australische nummer is (061) 4 21777268. Het Nederlandse zal ik slechts sporadisch gebruiken. Zie tevens mijn laatste blog (druk onderaan de website op ‘vorige’), want ik heb er nieuwe foto’s op geplaatst. Dit verslag is weer ’s per dag geschreven, ik hoop dat jullie ’t kunnen waarderen. Geen foto's deze keer, want zit weer 's bij de Mac met een trage verbinding.

27-11-2010
Grappig, tijdens het backpacken kom je de vaagste figuren tegen. Op de camping waar we deze nacht doorgebracht hebben was een oudere vrouw, met lang blond haar. Althans, we gokken dat het een oudere vrouw was, want ze leek erg mannelijk en praatte alsof ze drie pakjes sigaretten per dag oprookte. Ze had nog het meest weg van tante Sydonia uit Suske en Wiske. We kwamen haar echt overal tegen, en steeds kwam ze weer terug: in de kantine, in de entertainment ruimte, zelfs toen we onze was in het washok gingen doen.
’s Nachts lag ik goed ingepakt in mijn slaapzak. Shit, ik moest plassen. Het was half vijf. De w.c. was iets van driehonderd meter verderop. Balen! Maar goed, toch maar gegaan. Drie keer raden wie ik tegen kwam… Tante Sydonia. Zelfs toen we wegreden met de auto en nog even de kaart aan het bekijken waren stapte ze in d’r auto en kwam achter ons aan. Ik ben blij dat we nu op een andere camping staan ;-). Die stinkende Duitser waar ik het eerder over had kwamen we trouwens later ook nog tegen, midden in een warenhuis! Even mee staan praten, want ’t was wel een aardige man!

Bah, alweer regen! Ik baal altijd zo van dat weer. Gelukkig kwamen we weer ’s in de bewoonde wereld, in de stad Devonport. Daar hadden we weer bereik. Bovendien konden we weer eens gas tanken. Lekker cheap! En de auto rijdt er een stuk beter op. Ik begin ’t echt een leuk bakkie te vinden, misschien koop ik hem wel over van de jongens als ik terug ben in Australië. Hangt ervan af of ’t ie ‘roadworthy’ wordt gevonden.

Anyway, in Devonport even geshopt (niets gekocht, was erg lastig) en geluncht bij Subway. Daarna verder gereden langs een chocoladefabriek (ff gratis chocola geproefd en snel weer verder gegaan) en naar een goudmijn gereden. Daar hadden we een leuk gesprek met de dames achter de balie. Uiteindelijk bleek dat je de goudmijn niet in kon (die was nog operationeel), maar wel een hoop andere dingen in het museum kon zien. Jammer, ik zou zo’n mijn wel eens van binnen willen bekijken. Maar goed, het kostte negen dollar dus wij haakten af. Toen we wegliepen riep een van de vrouwen ons terug, en mochten we gratis naar binnen! Alles wat gratis is vind ik mooi, dus we hebben genoten! Er was een museum met oud spul (zoals oude, nog werkende telefoons waar je mee kon bellen naar elkaar) en je kon echt van alles uitproberen. Was een prima tijd in ’t museum.

Daarna naar de nieuwe camping gereden en boodschappen gedaan. Lekker simpel lasagne uit de magnetron gegeten en de hele avond t.v. gekeken. Door de regen kon je ook niet veel meer doen. Wat leuk is, dat het hier zomer begint te worden, dus steeds later donker. Momenteel wordt het rond acht uur ’s avonds pas donker, en is het al licht als we wakker worden. Prima deluxe!

28-11-2010
Gelukkig geen regen gehad vandaag. Toen we wakker werden was ’t nog wel bewolkt. Uitgecheckt en een $50,- aan een campingpas besteed. Deze hebben we er nu al uit, omdat we op bepaalde campings nu 10 % korting krijgen. Je moet toch wat om geld te besparen… Daarna golf gespeeld, we waren erg slecht ;-) Voor golfballetjes moest je $2,- betalen als je er eentje kwijtraakte. Ik op zoek naar meer van die dingen, had er vier gevonden. Wellicht weer wat extra dollars. Niet dus! Ze kochten niet hun eigen ballen terug. Balen, wel betalen als je verliest, maar als je iets vindt krijg je niets. Ik moest er om vier uur vannacht trouwens weer eens uit om te plassen, had toen nog een grote Wombat zien lopen. Wel gaaf!

Ik mocht rijden, dus een goede 60 km gereden naar de stad Launceston, waar we nu twee dagen zitten. Onderweg bij een wijngaard geweest, en elke wijn geproefd die ze hadden. De beste witte wijn die ik ooit geproefd heb! (alles weer uitgespuugd, want ik moest rijden). Ingecheckt op de camping en daarna de stad ingegaan. Eindelijk ff wat luxe. Shoppen (alleen een boek gekocht, hoe je goed rijk kan worden, vind ik altijd leuk, zeker omdat ’t voor 8 Dollar in de aanbieding was) en naar de bios: de nieuwste Harry Potter gezien, was prima. Daarna uitgebreid naar de Mac geweest, omdat we het al zoveel dagen volgehouden hadden. ’s Avonds had ik energie teveel (door de cola), dus alle ruiten van de auto glanzend schoon gemaakt. Soms mis ik dat baantje als autopoetser wel, vind het zo gaaf om dingen die vies zijn weer mooi te maken! Tenslotte serie op laptop gekeken en gelezen. We hebben trouwens al twee dagen geen Goon meer, ook een prestatie ;-)

29-11-2010
Wat een lekker weer vandaag! De nacht was erg koud, lag in m’n bedlinnen onder twee dekens, maar dat werkte niet. Ach ja, aankomende nacht maar weer m’n slaapzak pakken (zo’n mummie, waar je geen ruimte in hebt). Uitgeslapen tot tien uur, rustig aan ontbeten en wat gelezen. Daarna de stad ingegaan. Wat gewinkeld (niets gekocht) en boodschappen gedaan. Ik vind Launceston eigenlijk maar een saaie stad. Het heeft zo’n 70.000 inwoners en is daarmee de op een na grootste stad van Tasmanië. Maar het is echt op z’n Amerikaans, blokken in plaats van gezellige straten, veel auto’s, geen pleinen en terrasjes en geen oude historische huizen en gebouwen (althans niet zoals je die in Utrecht of Amsterdam vindt). Ik ben blij dat we weer weg gaan, hoop dat Hobart interessanter wordt. Sowieso handig, omdat ik daar een dag of vijf door ga brengen, waarvan drie dagen alleen. Kijk er eigenlijk een beetje tegenop, maar het zal wel een goede les voor me worden…

Daarna in ieder geval met ons groepje naar Fiji! Michel komt ook op 13 december aan, net zoals ik. Harm de 16e en Joep de 17e. We hebben een all inclusive geboekt op een ander eiland, waar we met de boot naartoe gaan (wellicht gaat Harm niet mee, omdat die een boottour wil maken, ook mooi). Je kunt er duiken en ’t schijnt er prachtig te zijn. Da’s te hopen, want we zitten er tot eerste kerstdag. Daarna terug naar de hoofdstad Nadi, om tweede kerstdag naar Auckland te vliegen, waar we oud en nieuw door gaan brengen. Misschien ontmoet ik daar Rob nog even, waarmee ik in maart een auto ga kopen om de oostkust van Aussie aan te doen. Leuk hoe je via internet op een tijd en een plaats af kan spreken en daar gewoon mensen kan ontmoeten. En dat aan ’t andere eind van de wereld. Toch wel bijzonder. Met Michel en Joep ook. Ik sprak af op een tijd in een stad waar ik nog nooit was geweest, ik kende hen amper, we kwamen op de afgesproken tijd aan en ’t gaat super zo!

Anyway, na ’t boodschappen doen even naar de bibliotheek van Tasmanië gereden. Daar lekker gratis internet gehad, dat ook nog snel was. Kon fijn weer een hoop foto’s plaatsen bij mijn vorige blog. Tevens onze eerste boete gehad. Het parkeren was namelijk 1,30 per uur, alleen kwam ik net drie minuten te laat aan om de meter bij te vullen… kostte ons $ 20,- Penny wise en pound foolish noemen de Engelsen dat. We hadden maar voor een uur betaald om geld uit te sparen, maar door onze gierigheid kostte het dus twintig dollar. Shit happens…

Eten gekookt in onze caravan. Lekker wraps met gehakt en sla, met Mexicaanse kruiden. We hebben ’t hele weekend geen goon gehad, en zijn van mening dat ons weekend vijf dagen duurt, van maandag t/m vrijdag. Tijdens ’t koken gingen Michel en Joep dus ff op pad om wat te scoren. Tijdens ’t eten begonnen en doorgegaan, terwijl we How I met your mother keken op de laptop. Ik ben blij dat ik drie seizoenen van deze serie op m’n laptop heb staan, omdat we er alle drie best wel gek op zijn! Om tien uur had Michel honger en zijn we naar Hungry Jacks gelopen (Burger King). Daar nog ff een cheeseburger menu gehaald, Michel had een Ultimate Double Whopper Menu, waar laat die kerel ‘t… Als jullie denken dat ik een hamburger gek ben (fast cheap and easy), moet je eens kennis maken met Michel! Daarna verder gegaan met t.v. kijken en om twaalf uur gaan slapen. Morgen een eind rijden, naar St. Helens. Zo’n 130 km. De aankomende dagen gaan we Wineglass Bay bezoeken en Port arthur, schijnen erg mooie plekjes te zijn.

30-11-2010
Vanwege de goon gisteren kwam ik wat trager op gang. Eerst maar ff koffie. Daarna uitchecken. Tegenwoordig ontbijten we altijd met een gekookt eitje erbij, beter! Toen ongeveer 150 km gereden naar St. Helens. We gingen over de snelweg, maar deze is niet te vergelijken met de A2. Het is een 80 km weg, waarbij je tegenliggers krijgt. Hij gaat dwars door stadjes en bergen heen, met haarspeldbochten waarbij de adviessnelheid 15 km/u is… Onderweg gestopt voor een korte trip naar een waterval. Ik begin al zo te wennen aan de mooie natuur hier, dat we nog geen eens zin hadden om helemaal naar beneden te lopen voor foto’s… Beetje verwend denk ik ;-) Gelukkig ligt in St. Helens de Bay of Fire, een bounty strand met mooi blauw water. Lekker een strandwandeling gemaakt en over de rotsen geklommen (m’n wandelschoenen bevallen nog steeds supergoed!). Paar mooie foto’s kunnen maken.

Daarna Hollandsche pot gekookt: Erpels, sperziebonen en gehaktbal. Ook wel ’s lekker! Daarna ff pool gespeeld met Michel in de Games room. Net niet gewonnen… We zitten nu op een luxe camping in een uitgebreide caravan. Normaal 120 dollar per nacht, maar wij hebben ‘m voor 90. Beter! Daarna rest van de avond t.v. gekeken en wat goon gedronken. Dinsdag is een leuke avond, want we volgen inmiddels drie programma’s die op die avond komen :). M’n iphone gebruik ik tegenwoordig als camera. Ben allemaal filmpjes aan ’t maken over onze wandelingen, ritjes en andere gekke dingen. Michel had bijvoorbeeld per ongeluk knoflookbrood met aluminiumfolie in de magnetron gedaan terwijl ik aan ’t filmen was, ook lachen! Hopen dat ik er thuis een film van kan maken.

01-12-2010
Goed, vandaag de eerste van december. Hoewel ’t bewolkt was, is ’t toch goed weer voor de donkerste maand van ’t jaar! ’t Werd pas om kwart voor negen donker. Daarnaast kon ik lekker in m’n t-shirt lopen. Vandaag een goeie 130 km gereden (met onze Michel achter ’t stuur) naar Wineglass bay, een van de mooiste gebieden van Tasmanië. Behalve ’t weer dan. Hier zijn de meeste dagen zonnig van heel het eiland, maar wij hebben ’t geluk in de meest slechte zomer in 20 jaar hier te zijn, op bewolkte dagen. Laten we krasloten kopen vandaag, this could be our Lucky day! Geintje, de natuur blijft prachtig. Joep bleef lekker filmpies kijken in de caravan (goedkoop voor $ 24,- per nacht), terwijl Michel en ik de toeristische route reden naar mooie kliffen en uitzichten. Weer ’s heerlijk op de rotsen geklommen en een stuk gelopen. Toen ouderwets de auto schoongemaakt (m’n carcleaning ervaring kwam mooi van pas), ik wordt steeds gekker op dat bakkie. Daarna chicken tonight gegeten en onder ’t genot van aardig wat Goon de serie How I met your mother gekeken. Voor de mensen die ’t nog niet kennen: echt een aanrader! Helaas is hier de w.c. weer 100 m lopen, dus knap lastig… Morgen nog een dagje op ‘tzelfde plaatsje, we gaan dan naar wineglass bay lopen, zo’n drie uur (maar dat weet Joep nog niet).

02-12-2010
Goed, weer een bewolkte dag. Vroeg eruit (half tien), want Michel en ik wilde een autorit maken. De goon was namelijk op, dus moesten we anderhalf uur rijden om nieuwe te halen. Joep sliep lekker uit, en ik mocht rijden. Het links rijden gaat prima, maar je moet goed in de gaten houden dat je als je wegrijdt niet de rechterrijstrook neemt. Of op een kruising als je rechtsaf slaat, wil je ook wel eens in het rechtervak voorsorteren. Daarnaast zet ik nog regelmatig de ruitenwissers aan om m’n knipperlicht uit te zetten. Een van m’n ergste fouten tot nu toe was met een auto achter mij. Als je je rechter knipperlicht uitzet betekend dit dat de weg vrij is en hij je in kan halen. Drie keer raden wat ik deed toen de regen begon te vallen en ik m’n ramen wou wissen… Juist, m’n knipperlicht uit. Gelukkig waren er op dat moment geen tegenliggers, en werd ik vrolijk toegewuifd toen ik ingehaald werd. Inmiddels zijn we het er over eens dat ik de auto over ga nemen als ik terug ben in Sydney. Moet het hier nog wel met Rob over eens worden, want je kunt niet in deze auto slapen. Maar hij rijdt wel op gas, dat scheelt echt onwijs in de kosten. Op het vaste land is dit ongeveer 55 cent per liter, en met een volle tank (50 liter) haal je zo’n 350 km. Dus ongeveer 1 op 7. Het is een goede auto, die lekker rijdt.

’s Middags naar Wineglass bay gelopen. Een route van 2,5 uur, waarbij je eerst een berg moet beklimmen en daarna afdaalt naar ’t strand. Terugweg gaat andersom. Veel Wallaby’s gezien, die onwijs aan mensen gewend zijn. Ze komen bij je staan om eten te scoren. Het was een behoorlijk steile wandeling, dus veel gezweet. Bovendien was ’t bewolkt, dus zagen we geen ene flikker. Ach, we kunnen in ieder geval zeggen dat we in Wineglass bay zijn geweest, een van de tien mooiste stranden ter wereld. Inderdaad een mooi strand, maar met dit weer weinig te beleven.

Na de wandeling best wel moe en vies, dus een douche genomen en gechilled. Daarna heeft Michel hamburgers voor ons gemaakt, hebben we goon gedronken en de avond t.v. gekeken. De reclames in Australië zijn echt grappig en slaan soms nergens op. Die in Nederland zijn stukken beter. Op ’t journaal was de erge sneeuw in Engeland. Hoop dat ’t voor jullie in Nederland mee valt…