Awesome Cape Tribulation!

Ha mensen!
Nu weer een reisverslag met wat avonturen erin. Ik heb namelijk midden in ’t regenwoud gezeten, zo’n 100 km onder Cooktown. En ’t is me inmiddels gelukt om de Greyhound te pakken te krijgen, dus ben niet meer in Cairns. Nog een goede twee weken, dan vertrek ik richting Amsterdam. Maar deze twee weken zijn compleet volgepland, dus d’r gaat genoeg gebeuren!

16-03-2011 Zwemmen in ‘t regenwoud
Wow! Ik zit nu dus in Cape Tribulation, ‘t oudste regenwoud ter wereld, ongeveer twee uur rijden ten Noorden van Cairns. Da’s weer eens een andere ervaring! Vannacht kort nachtje gehad. Laat gaan slapen en rond half vier kwamen die halve zolen uit ‘t hostel weer terug van ‘t stappen en besloten een poolparty te houden met harde muziek. Veel wakker geweest dus, en om half zeven ging de wekker al weer. Je kunt niet alles hebben…

We hadden enorme mazzel! We gingen mee met een tour die normaal $ 150 kost of zo, maar nu hadden we ‘m voor $ 25,- (althans, de heenreis, moet nog zien hoe de terugreis gaat). Leuk, met een gids erbij die veel vertelde over van alles en nog wat. En passant ook nog ff een mooie wandeling door ’t regenwoud (en de mangrove) meegenomen. We werden om acht uur opgehaald en rond half een waren we in Cape Tribulation. Wederom mazzel, want ik slaap met Anita in een twee pers. kamer voor slechts $ 20,- per nacht! Geen zorgen, gescheiden bedden, speciaal om gevraagd. ‘t schijnt hier namelijk superduur te zijn. Allemaal dankzij Andy, die echt z’n best voor ons heeft gedaan. Handig, als je mensen kent!

Anyway, ’t stikt hier van de dodelijke of pijnljike beestjes. In de zee mag je niet zwemmen, want het is ‘stinger’ seizoen. Dan zijn er overal kwallen, waarbij je vooral uit moet kijken voor de ‘box yellyfish’. Dit beestje kan je binnen anderhalve minuut dood krijgen. Ook uitkijken voor ‘stingrays’, want hier in de buurt is Steve Irwin door zo’n rog doodgegaan. En natuurlijk de krokodillen. Verder heb je de ‘stonefish’ in rivieren zitten, die niet dodelijk is maar je wel enorm kan steken. Ook uitkijken voor slangen en giftige spinnen. Zelfs de bomen zijn hier gevaarlijk, je hebt ‘waitawhile’ (letterlijk: wacht een poosje), lianen die naar beneden groeien en waar je in vast kan komen te zitten. Ze hebben enorm scherpe randjes, dus hier kun je je gemakkelijk aan open halen. En er is een ‘stingertree’, als deze je steekt heb je twee dagen enorme pijn, en daarna zal de pijn terugkomen als je bijvoorbeeld je kleren aan- of uittrekt. Kan wel een jaar duren voordat ’t over gaat. Maar goed, als je met gewoon verzond verstand de natuur ingaat valt ’t allemaal best mee. Vooral goed uitkijken.

Na ’t inchecken met Andy naar zijn nieuwe huis gereden. Leuk, achterin z’n pickup meegereden. Lachen! Elke keer als we achterin zaten begon ’t weer te regenen. Normaal waarschijnlijk verboden, maar in dit gebied is letterlijk geen politie, dus niemand die er iets om geeft. Andy’s huis is echt speciaal: midden in ’t regenwoud, zonder ramen of deuren! Zo lucht ’t lekker door. De insecten kunnen er ook weer uit (ze komen er anders toch wel in) en de spinnen die er zijn kunnen mooi de muggen weer vangen (en geloof me, de spinnen zijn groot). Het toilet is zo’n natuurgeval, het trekt niet door. Plassen kun je in ’t regenwoud doen. Bang voor diefstal is Andy niet (hij heeft er een groot flatscreen staan en een playstation 3), want niemand weet z’n huis te vinden…

Daarna ff wezen zwemmen in de rivier. Gaaf hoor! Gewoon tussen de vissen (er zitten gelukkig geen krokodillen). Lekker water. Ook nog aan een liaan geslingerd, zo ’t water in. Wel weer een unieke ervaring, om echt zo midden in ’t regenwoud te zijn. Lekker rustig, met af en toe wat geluidjes van beestjes. Wel vond ik het lastig om de natuur een beetje te vertrouwen. D’r zit hier zoveel gevaarlijks dat je steeds op blijft letten. Zo wilde ik een andere liaan pakken, maar Andy wees me er fijntjes op dat dat ‘waitawhile’ is, dus ik daar maar vanaf moet blijven. Er zitten grote vleermuizen (fruitbats of flying foxes), die je in Cairns ook altijd ziet. Ze zijn overdag actief en ’s avonds trekken ze met z’n allen ergens naartoe, een mooi gezicht. Het is hier behoorlijk klam, je krijgt niets droog. De auto van Andy zit inmiddels al vol met schimmel. Na ’t zwemmen bij Andy ff een biertje gedronken en daarna een douche genomen in ’t hostel. Tijd voor een tukkie!

Na ’t tukkie ff wachten op Andy en Manon voor ’t eten, dus ff Friends gekeken en op de iphone gespeeld. Daarna goede pizza gegeten en een ‘jug’ bier leeggedronken in de bar bij ‘t hostel, was gezellig! Vervolgens zijn we naar ’t strand gelopen. Uitkijken voor slangen en krokodillen. ’t Strand was prachtig! Verlicht door maanlicht, een warm briesje, het geluid van de branding… alleen begon ’t bijna te regenen, dus zijn we maar teruggelopen. Morgen maar ff foto’s maken daar. Vroeg terug, dus nog ff Friends gekeken. Morgen gaan we kajakken, lijkt me super!

17-03-2011 Chillen in the jungle
Plannen wijzigen nogal vaak. We gingen niet kajakken, want de zee was een beetje ruw. Ten eerste zie je dan niets van de vissen, ten tweede wil je niet omvallen met al die krokodillen. Daarvoor in de plaats zijn we ff naar ’t strand gelopen. ’t Duurde een tijdje voordat ik foto’s kon nemen, want vanwege de airco was m’n camera koud en de lens besloeg zowel van binnen als van buiten. Niet normaal hoe hoog die luchtvochtigheid is, je krijgt er werkelijk niets droog. Maar ’t strand was prachtig! Lang uitgerekt, blauwe zee, palmbomen… We hebben zelfs nog een kokosnoot gevonden (die liggen daar letterlijk voor ’t oprapen). Na ’t strand ff wat rondgelummeld bij ’t hutje. Daarna gingen we met Steve mee in z’n Nissan Patrol 4x4, echt een grote bak. Natuurlijk helemaal beschimmeld van binnen, zonde. We parkeerden aan de rand van ’t regenwoud en moesten toen nog een kwartiertje lopen. Stel je zo’n omgeving uit zo’n Vietnam-oorlogsfilm voor, daar leek ’t wel op. Een oude weg volgen die niet meer gebruikt werd, door ’t gras en al die plassen. Oppassen voor slangen! Er was heel grappig gras, ‘Shrinking grass” of zoiets. Als je dat aanraakte vouwde de blaadjes zich op! Dus ik bukte om de haverklap om dat weer ff te kunnen bekijken, lachen! Op een gegeven moment liepen we door diepe plassen en daarvoor moesten de slippers zelfs uit. Je wilt er liever niet aan denken wat je dan allemaal onder je voeten voelt. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik met alleen m’n zwembroek aan door ’t regenwoud heb gelopen.

Goed, we zaten dus midden in ’t regenwoud en daar aangekomen gingen we zwemmen in een riviertje. Wel apart hoor, overal zie je regenwoud om je heen en je bent daar dus gewoon. Moeilijk te geloven. Ik hoopte dat ’t hard ging regenen, leuk om in te zwemmen. En ja hoor, ’t ging plenzen als een malle. Al onze kleren nat (die we bij ons hadden voor de terugweg), dat dan weer wel. Maar maakte niet uit, ’t was toch heet! ’t Water was wat troebel door alle regen, maar nog steeds vrij helder. Leuk om te duiken en te kijken wat er allemaal tussen de stenen ligt! Andy moest ook nog uit een boom springen, maar ik heb dat maar achterwege gelaten, je weet nooit wat er op de bodem ligt.

Daarna ff omkleden en naar Andy’s huis gegaan. Na een biertje gedaan te hebben kwam hij met echte Australische ‘pot’ aangezet. Tsja, ’t schijnt nogal goed te zijn dus ’t is onbeleefd om te weigeren… ’t was in ieder geval wel lachen! We hebben ook nog ff foto’s gekeken via de Playstation 3 (ik blijf ’t grappig vinden, zo’n luxe t.v. midden in ’t regenwoud). En we hebben de kokosnoot opengemaakt, wat een werk is dat! Eerst de schil er vanaf halen (lukt niet zonder een groot scherp mes en daarna nog een gat in ’t harde gedeelte zien te maken). Wel grappig om ’t sap te drinken en de vrucht te eten, hoewel je d’r niet teveel van moet hebben, want het werkt nogal laxerend. Uiteindelijk een kwartiertje naar huis gelopen, we wilden Andy niet weer op en neer laten rijden. Eenmaal bij ’t huisje was ik zo gaar van de ‘pot’ dat ik meteen neerplofte en een uur heb liggen pitten. Wakker worden door Manon die op de deur klopte, omdat ’t tijd was om naar het ‘the junglebar’ te gaan.

Daar aangekomen een goede pizza besteld met een ‘jug’ bier. Was leuk, een tijdje met verschillende mensen zitten kletsen. Het was trouwens St. Patricks Day, maar daar hebben we niet veel van gemerkt, het was niet zo druk. Wat wel leuk was dat iedereen met van die groene hoedjes opliep (zoals wij die oranje van Heineken hebben). Daarna nog een paar potjes pool gespeeld, maar echt goed waren we niet. Anita en ik verloren de hele tijd. Je kunt niet alles hebben… Was in ieder geval wel lachen! Rond 12 uur naar bed gegaan, maar kon niet slapen, want morgen om zes uur zou ik al weer vertrekken. En als ik weet dat ik vroeg op moet probeer ik harder in slaap te vallen, wat natuurlijk niet werkt. Andy had namelijk een gratis ritje terug geregeld, super! De trip die ik gemaakt heb kost normaal zo’n $250,- maar ik heb in totaal maar $65,- betaald, dat scheelt tenminste! En leuk om met de locals mee te gaan, dan hoor en zie je hoe ze in ‘t regenwoud leven. Ze genieten er enorm van daar. Maken graag bushwalks, gaan zwemmen, vissen, kajakken, raften of andere dingen. Ze leven veel meer met de natuur, je kunt er daar simpelweg niet omheen. Ook leuk om te zien hoe twee volwassen kerels over kleine plantjes en beestjes lopen te praten. Alles vinden ze geweldig en de moeite waard om meer over te weten. Ik zou niet met ze willen ruilen, maar wat een bewonderenswaardige instelling hebben die mensen daar! Afscheid genomen van Manon en Andy. Had hem m’n blauwe t-shirt gegeven, die vond ’t ie echt supergaaf! Leuk om iemand blij te kunnen maken.

18-03-2011 Nog voor ’t ontbijt terug in Cairns
Zo, dat was vroeg vanochtend! Half vijf ging de wekker! Afscheid genomen van Anita en bij de receptie staan wachten totdat ik opgehaald werd door Ian (die had ik gisteren in de kroeg ontmoet). Grappig, dit regenwoud ligt bijna op de evenaar, ik geloof maar iets van 11 graden daarvandaan of zo. Dit was goed te zien met de zonsopgang. Ik heb een kwartiertje staan wachten, toen ik begon was ’t nog pikdonker en toen ik opgehaald werd was ’t alweer licht. Gaat supersnel hier! ’t Klimaat is ook grappig. Op z’n koudst is het hier in het ‘winterseizoen’. Dan kan het ’s nachts wel 17 graden worden. En dat vinden ze nog koud ook. We zitten nu in ’t regenseizoen, dat ook goed te merken is. ’t Weer veranderd elke vijf minuten en af en toe kan ’t echt goed plenzen. De rit naar Cairns duurde ongeveer twee uur en ik werd voor Cairns Central afgezet, zo’n vijf minuutjes lopen van ’t hostel. Wat een luxe, en dat gratis! Ik had Ian natuurlijk wel wat benzinegeld aangeboden, maar hij wilde er niets van weten, hij moest er toch heen… Aardig hoor, die Aussies!

Terug bij ‘Woodduck’ kon ik gelukkig meteen inchecken en m’n oude bed weer krijgen. Eerst maar ff ontbeten en een was gedraaid, al m’n kleren waren nat of roken naar schimmel. Daarna ff proberen te tukken, maar ik was al te lang wakker, dus ging niet echt meer. Ff de stad ingelopen en m’n Australische bankrekening opgeheven. Stond nog 38 Dollar op, dus dat was mooi meegenomen. Gelijk ff boodschappen gehaald. Toen weer tukken en daarna naar ’t winkelcentrum, twee nieuwe boeken gekocht (een Stephen King en een interessante biografie over een Australiër zonder armen en benen). Ook meteen ff m’n beltegoed opgewaardeerd, heb er weer 400 Dollar opstaan. ’t Was weer enorm warm vandaag, dus heerlijk om ff in de airco te lopen in ’t winkelcentrum.

Tijd om ff te chillen in ’t hostel en daarna in mijn favoriete restaurant gedineerd, waarna ik ff bij de Lagune ben wezen zitten. Daar waren dansers met vuurtoortsen, dus was wel leuk om te zien. Terug naar ’t hostel en een goeie documentaire gekeken die ik nog op m’n laptop had staan. Tussendoor met wat mensen lopen kletsen. Ben wel blij dat ik nu ’s kan gaan slapen, was een kort nachtje.

19-03-2011 vakantiedagje
Lekker uitgeslapen tot half tien, was wel weer ff nodig. ’s Ochtends wat gelummeld, lezen, iphone en dat soort spul. ’s Middags naar de lagune en langs de promenade gelopen. Daar ff in de schaduw gelegen. Daarna boodschappen gehaald, heerlijk om ff in de airco te lopen. ’t Was erg zonnig, dus erg warm vandaag.

’s Middags weer gelummeld en wat gezwommen. Daarna zitten kletsen met nieuwe kamergenoten, drie Hollandsche dames. Vervolgens een film gekeken. Ik zou m’n geld hier wel als gids kunnen verdienen, want had de dames ’s avonds op sleeptouw genomen naar The Woolshed, Lagune en Promenade. Leuk dat ik tegenwoordig bekenden tegenkom, mensen uit ’t hostel of die ik tijdens de reis heb leren kennen. Dan ben je in ieder geval niet meer alleen. Daarna wilden we in de Buddha Bar nog een drankje doen, maar die was gesloten. Je kunt niet alles hebben. Toen weer wat gelummeld op de kamer. Laatste dag dat er weinig bijzonders is gebeurd, want heb vanaf morgen een retestrakke planning in elkaar gedraaid. Ik ga ’t nu nog niet vertellen, voor ’t geval dat alles in de soep gaat lopen. Wellicht dat ik achteraf een overzichtje maak. ’t Is in ieder geval gedaan met de rust, de laatste 2,5 week ga ik ff de Oostkust langsknallen. Vond Cairns in ieder geval een heerlijk vakantieplaatsje, Er is veel te zien, te doen en uit te rusten. Echt de moeite waard om nog eens terug te komen. Vooral als ’t in Nederland koud, nat en donker is kun je hier je hart ophalen!

20-03-2011 Eindelijk op pad
Héhé, eindelijk ging de bus vandaag eens. Nadat ‘tie drie kwartier te laat was, dat dan weer wel ;-) Vanochtend om negen uur op en naar de Lagune gelopen. Daarna ff stevige lunch gemaakt en om een uur bij ’t Greyhoundstation zitten wachten. Daar in gesprek geraakt met een Australische jongen die in Townsville studeert. Hij was ff in Cairns voor ’t weekend om z’n ouders te bezoeken. Vrijdagavond kwam hij aan en zondagmiddag ging hij weer weg. Nu moet je bedenken dat Cairns zo’n zes uur rijden van Townsville vandaan ligt. Als wij zo’n afstand rijden zitten we gewoon al in Parijs! En als je op de kaart kijkt heb je nog steeds maar een klein stukkie gereden. Grappig, hoe groot dit land is. Ik zei tegen die jongen dat ik niet graag in deze hitte zou willen leven. Hij vertelde juist dat hij niet tegen kou kon. Als ’t kouder dan 15 graden wordt begint ’t ie onbeheersbaar te rillen. Hij heeft slechts een keer een winter meegemaakt, maar toen was hij nog jong. Hij vond de hitte heerlijk!

Onderweg goed kunnen zien hoeveel schade de laatste orkaan heeft aangericht. Bomen waren geknapt als luciferhoutjes. Toen we gestopt waren in een plaatsje lag daar een mooi strand. Alleen voor de orkaan stonden daar allemaal bomen, toen was ’t strand helemaal niet te zien! ’t Regenwoud heeft flink te leiden gehad, da’s duidelijk. Maar ’t is al weer aan ’t herstellen. De bomen die het overleeft hebben zijn aan ’t uitlopen en op de bodem komen de eerste planten alweer omhoog. Mooi, hoe de natuur de draad weer oppakt. Ik geloof dan ook dat de natuur altijd een weg zal vinden, wat er ook gebeurd.

Eigenlijk gingen de zes uurtjes best snel voorbij, dat is ’t voordeel van overdag reizen. We reden nog langs grote bananenplantages. Gaaf, kilometers vol met bananenplanten! Ik heb er namelijk zelf twee thuis. Ik was om half zeven in Townsville en had de mazzel dat we eerst langs mijn hostel reden, zodat ik uit mezelf de weg terug kon vinden. Daar aangekomen lag de sleutel al voor mij klaar (had via internet geboekt en betaald). Alleen toen ik bij m’n kamerdeur kwam ging die niet open. Wat heb ik staan vloeken. Eerst maar een sigaret roken, werkt altijd. En ja hoor, na een hoop gewriemel is ’t dan toch gelukt. Kostte me maar een half uurtje. Gelijk maar ff onder de douche, want ik stonk echt na zo’n dag in de hitte te hebben gelopen met alle spullen (gelukkig had de Greyhound airco, dat scheelde weer). Daarna ff naar de Subway gelopen, iets gezonder dan de Mac. Toen tijd om een stukkie te schrijven en een film te kijken (The Shawshank Redemption, al de derde keer dat ik ‘m tijdens deze reis heb gezien, maar ’t blijft een topfilm). Morgen weer verder naar Airlie Beach. M’n bus gaat om 11:30 en ik zal om 15:10 aankomen. Ervan uitgaande dat alles meezit natuurlijk, dat moet je nog maar zien met Greyhound…

O ja, Townsville is iets groter dan ik had verwacht. Volgens mij valt er best veel te beleven hier. D’r zitten in ieder geval genoeg clubs. Ik had ff met m’n kamergenoot zitten kletsen, die zat hier al een jaar (!). Hij heeft in verschillende hostels gezeten en verschillende baantjes gehad. Ik snap niet hoe mensen zo willen leven, maar dat terzijde. Maar toen ik iets doorvroeg bleek dat hij een goedbetaalde baan in de mijnen zoekt, om dat voor een aantal jaren te doen. Toen ik vroeg wat hij met ’t geld wilde doen zei hij dat hij z’n eigen bedrijf wilde hebben, iets in ’t fastfood. En nog mooier: een restaurant beginnen met z’n ouders, want ze zijn allemaal erg goed in koken. Leuk om te horen welke doelen mensen uiteindelijk nastreven. Ik hoop dat ’t ‘m gaat lukken.

Nog ff wat reacties:

@ Joep: Haha, een liefhebber, dat klopt ja! Ik zal d’r nog ff van genieten, over 2,5 week zit ’t er weer op. Hoest met jou speurtocht naar werk? Ciao!

@ Yvonne: Thanx voor je reactie. Wat een gaaf verhaal heb je geschreven in Emigratiemagazine! Erg interessant. Had er nooit bij nagedacht dat er zoveel bij kwam kijken, ik dacht dat je ‘gewoon’ in Oostenrijk woonde! Geniet ervan met je gezinnetje!

@ Hillie: haha, vond mezelf ook erg lekker op die foto ;-) En een dipje hebben we allemaal wel eens. Gelukkig kwamen er weer een paar mooie dagen voorbij waarbij ik weer gave dingen heb mogen beleven!

@ Jasmijn: Ja, begint op te schieten! Nou, de eerste bus rijdt dus. Ik zal d’r nog een hoop tijd in doorbrengen. In ieder geval twee nachten… scheelt weer in hostelkosten. Hoe was Antwerpen? Veel informatie kunnen krijgen? Of stiekem veel lopen shoppen? Xxx

@ Erna: Kijk er inderdaad naar uit om weer even thuis te zijn. Pizza maken en daarna Cola lummeltje klinkt goed! Eten als ik thuiskom maakt mij niet uit. Doe maar wat simpels, ben nu inmiddels aardig wat gewend.

@ Michel: He sheriff, leuk van je te horen! Heb nog steeds een uitgesproken mening over hostelgangers (vooral de vaste gasten), maar leuk om ’t eens van een andere kant te zien! Ha, sportief, man, ik begin vet te worden. Zodra ik inkomsten heb thuis maar weer naar de sportschool. Jij veel succes op je werk! En we hebben een afspraak hé, weet je nog: bbq met een sixpack? See yah!

@ Hank: Ik klop wel weer ’s bij je aan als ik hulp nodig heb voor ’t Engels! Jammer dat er nog steeds sneeuw bij je ligt! Heb er weinig last van gehad dit jaar ;-) And you’re right: Ain’t no place like home! And homemade pizza! Ik zal binnen een paar weken nog wel een keertje bellen. En anders heb je mijn nummer, kan natuurlijk ook.