Bergen, meren en rivieren

Ha mensen!

Dit blog volgt al snel op degene ervoor. Komt doordat ik echt onwijs veel foto’s heb die ik erbij moet plaatsen… In ieder geval bedankt voor jullie reacties, erg leuk!

Wat is de overeenkomst tussen deze producten: spatel, bestek, zout, olijfolie, snijplank, rozemarijn en chili-peper, rijst, ui, boeken (stapels), zonnebloempitten, tomaten, handdoek, koffie en theezakjes?

Laten we zeggen, zoals het een gierige Hollander betaamd hebben we er in ieder geval niets voor betaald. We hebben een traditie in het leven geroepen om bij elke camping waar we aankomen iets mee te nemen. Soms omdat het op de freeshelf staat. Soms omdat er zo weinig kookgerei is dat we ervan balen en uit frustratie iets meenemen. En soms gewoon omdat het kan. Onze doos met etenswaren en kookgerei begint in ieder geval al uit te puilen. Aan het einde laten we alles achter in het hostel in Christchurch waar we zullen zitten. Voor nu zijn we dankbaar voor onze schamele bezittingen. Vandaag tevens twee maanden weg. Lijkt al een eeuwigheid. Niet voor de thuisblijvers, jullie hebben jullie gewone routine. Maar als alles iedere dag verandert als je op reis bent, lijken twee maanden toch een stuk langer. Nog vier te gaan, en still going strong. Oftewel: ik heb er nog steeds zin an!

Grappig hoe normaal dingen worden. Neem nou bijvoorbeeld wat we afgelopen weekend hebben gedaan: Op zaterdag even naar een vulkanisch geothermisch park geweest en naar een kiwicentrum (kon ook nog raften, maar had daar geen zin in) en op zondag een wandelingetje naar de watervallen gemaakt en bij een prachtig meer gezeten. Niet echt een standaard weekendje dacht ik zo. Maar voor ons begint ’t gewone kost te worden. Ik moet mezelf er dan ook op blijven focussen toch vooral te blijven genieten. Wat een luxe probleem…

09-01-2011 Luxe camping bij Lake Taupo
Vanochtend weer uitgecheckt volgens ons vaste ritme. Om half negen op, spullen opruimen, ontbijten, pleite. Daarna stukkie rijden. Vandaag was mijn dag. Opperste concentratie om de onrustige rijstijl weg te nemen. Bij elke bocht van de buitenkant naar binnen, beetje gas bij en aan de buitenkant er weer uit. Ik nam ze altijd andersom, dan weet je wel hoe je door de auto geslingerd wordt als bijrijder. Het ging in ieder geval prima. Inmiddels zijn we in Taupo, bekend om het grootste meer van Nieuw Zeeland. Inderdaad erg groot, mooi blauw en een prachtig uitzicht op de bergen eromheen. Op sommige ligt zelfs nog sneeuw. We zitten op de meest luxe camping tot nu toe, vijf sterren voor 32 dollar per nacht. Geen eigen badkamer en wc, wel een klein aanrechtblokje en een t.v. waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Lekker luxe! Toen we aankwamen konden we er nog niet in, dus eerst maar onze route voor de komende dagen besproken en een aantal campings gebeld om te reserveren. Op eentje betalen we slechts 15 dollar de man per nacht, ben benieuwd hoe gaar die dan wel niet zal zijn…

’s middags zoals afgesproken eerst naar de I-site gegaan en daarna een wandeling gemaakt langs een rivier en een heftige stroomversnelling. Ging goed tekeer daar. Prachtig helder water gezien en een leuke trip door een bos met varens en hoge bomen. Na een uurtje waren we het zat en liepen we nog een uurtje terug. Daarna weer boodschappen gedaan en ff t.v. gekeken in het huisje. Vervolgens wederom barbecueën, was weer prima! Daarna film gekeken. Zoals gewoonlijk gaan we meestal tussen elf en twaalf uur slapen, want vaak zijn we best moe en er is ook niet echt veel te doen. Omdat ik geen zin heb om telkens m’n nest uit te moeten en een end te lopen om te plassen deze avond geen bier gedronken. Behalve tijdens ’t eten dan. Scheelt ook weer. Morgen gaan we naar Turangi, daar gaan we overmorgen de hele dag de Tongariro Alpine Crossing lopen, zo’n 19,4 km, tot een hoogte van 1900 meter boven de zeespiegel. Doen we ongeveer acht uurtjes over, dus zal een pittige tippel worden.

10-01-2011 Superdagje
Wat een leuke dag vandaag! Het begon al met erg mooi zonnig weer. Alleen was de temperatuur nu een stuk lager en is het ’s nachts wat koeler, waardoor dit nu erg goed te houden is. Prachtig om te zien, en niet te warm om dingen te ondernemen. Uitgechekt en een stukkie gereden naar Turangi, een prachtige route langs Lake Taupo. Daar bleken we in een compleet vakantiehuisje te zitten, met twee slaapkamers, keuken, badkamer, woonkamer met t.v., wasmachine en droger en een veranda. Super! En dat voor slechts 100 dollar per nacht… Hier kregen we ook een mooi voorbeeldje van hoe aardig Nieuw Zeelanders kunnen zijn: We hoeven pas te betalen als we weg gaan, de man achter de balie heeft nog geen eens onze namen en creditcard nummers. Wat een vertrouwen! We hebben besloten hier een uitzondering te maken op onze gewoonte overal iets mee te nemen, hier is dat echt niet gepast. Ik zou me dan echt kapot schamen.

Na de lunch zijn we vertrokken richting de bergen in de buurt. Was wederom een prachtige route, met mooie uitzichten. Een ding was super: we zagen een bordje ‘Uitkijken voor Kiwi’s’ (de vogel). Omdat ik hier al een tijdje naar op zoek was gelijk een hoop foto’s genomen. De bestemming was Mount Doom uit The Lord Of the Rings, deze vulkaan is het laatst uitgebarsten in 1995. Nou, eigenlijk gingen we naar de berg die er naast lag. Mount Doom gaan we morgen bezoeken. We parkeerden onze auto in een skidorp en gingen aan de wandel. Heerlijk voor berggeit gespeeld en van alles en nog wat beklommen. Best wel gevaarlijk, want we sprongen over rotsen, naast kliffen van wel 50 meter diep (als ’t niet dieper was). Maar wel mooi dat ze hier niet zo betuttelend zijn als in Nederland. Ze waarschuwen wellicht een keer, en voor de rest zoek je ’t zelf maar uit. Ben een enorme fan van eigen risico, want die probeer ik altijd zelf in te schatten en te bepalen of ik ’t kan nemen. Daar heb ik de overheid niet voor nodig. We hebben echt geweldige uitzichten gehad en zijn heerlijk actief bezig geweest.

Eenmaal terug eerst Joep afgezet, want die ging pannenkoeken voor ons bakken. Wij moesten nog bier halen en ontbijtspul, dus naar de supermarkt gereden. We hadden honger, dus eerst een BurgerKing aangedaan. Wat waren ze daar traag zeg! Maar wel lekker… Daarna dus pannenkoeken gegeten, ook erg goed! Zat wel de rest van de avond vol… Vervolgens lekker chill filmpje gekeken. Ik vind het altijd leuk om reclames te kijken als ik in een nieuw land ben, want dat geeft zo lekker weer hoe de cultuur is (voor de rest ben ik niet cultureel aangelegd) en wat de mensen bezig houdt. Hier zijn ze al een stuk beter dan in Australië, maar nog steeds slechter dan in Nederland. Morgen wordt een zwaar daggie, een wandeling van acht uur maken…

11-01-2011 Tongariro Alpine Crossing
Nou, vandaag was ’t dan zover. De eerste echte zware track in Nieuw Zeeland. Om zeven uur opgestaan en ontbeten, om negen uur zijn we begonnen. De eerste negen kilometer loop je bergop, lekker steil en zwaar over de gestolde lava. Al met al was dat goed te lopen, zeker vergeleken bij wat ik in Slovenië op de Triglov had gedaan. Je kon ook nog naar de top van Mount Doom (heeft een andere naam, maar zo blijf ik hem noemen), maar dat niet gedaan omdat het zo’n twee uur extra was. Wel jammer, had ’t graag willen zien. Rob heeft ’t wel gedaan, omdat die de Tongariro Crossing al een tijdje geleden had gelopen, hij keerde daarna weer om en ging terug naar het carpark. Ik heb z’n filmpjes gezien, en ’t schijnt echt prachtig geweest te zijn. Wij mochten echter ook niet klagen, want we stonden op een andere bergtop. Een prachtig uitzicht in de krater van een vulkaan, ook niet verkeerd! Daarnaast konden we tot aan de horizon alles zien liggen, nog meer bergen, Lake Taupo, bossen, enzovoorts. Bovendien hadden we supergoed weer, prachtig zonnig en niet te warm. Op de top viel pas echt goed op dat je op een vulkaan aan ’t wandelen was. Er kwam nog wat stoom uit de grond, en die grond was enorm heet. Ik moest er natuurlijk ff in graven om te voelen, maar verbrandde bijna mijn vingers.

Als je dacht dat bergop moeilijk was, probeer er dan maar weer ’s vanaf te komen! Er lagen namelijk allemaal losse steentjes aan de andere kant, dus om de haverklap gleed je uit. Ik had de grootste lol, want echt iedereen was daar aan ’t stuntelen (het was erg druk tijdens de route). Eerst voorzichtig proberen, maar toen moest ik aan skiën denken (nog nooit gedaan) en probeerde ik zijwaarts en zigzaggend ervan af te gaan. Dat ging goed en al snel voerde ik ’t tempo op. Lekker iedereen inhalen en gebruik maken van het momentum dat je creëert. Je verbruikt zo minder energie, want je laat de zwaartekracht het werk doen en hoeft niet zo hard af te remmen. Als je neerkomt glijdt je een beetje, wat de klap opvangt, en kun je weer verder. Af en toe ff stoppen om foto’s te maken en filmpjes. Daarna ff uitgerust bij een bergmeertje (zaten weer lekker in de zwaveldampen) en toen verder gelopen. Eerst door een grote vlakke krater, toen weer omhoog en daarna alleen nog maar bergaf. Wat een uitzichten! Achter je op de vulkanen, voor je zie je half Nieuw Zeeland liggen. En dan kronkelt het pad wat om de berg heen, zodat je nog meer te zien krijgt. Door het berglandschap naar beneden, door het bos, tot de parkeerplaats. De route was net niet te lang, we begonnen het lopen al aardig zat te worden maar konden nog wel ff. Weinig gerust trouwens, hooguit twintig minuten alles bij elkaar. Je kunt maar beter doorlopen, anders gaan je spieren teveel ontspannen en wordt je lui. Op de parkeerplaats zagen we overal mensen zitten en liggen die ook de route gelopen hadden, dus daar natuurlijk ff tussengelegen in ’t zonnetje. Toen kwam Rob ons ophalen. Relaxed!

Eenmaal bij ’t huisje aangekomen alsnog druk geweest. Eerst een was erin gegooid, want we kunnen hier gratis wassen en drogen. Zo’n kans kun je gewoon niet voorbij laten gaan. Daarna alle foto’s van de afgelopen twee dagen uitgezocht op de laptop. Ik had er meer dan honderd, waarvan ik er uiteindelijk 28 op ’t blog wil plaatsen. Mocht je nog niet alle foto’s zien, dan heb ik nog niet de kans gehad ze allemaal neer te zetten (kijk later nog eens). Toen had onze Robbus een goeie Hollandsche pot gekookt. Na de afwas ff douchen, verhaal schrijven op laptop en was opgehangen. Vervolgens lekker met een biertje op de bank t.v. zitten te kijken, wachten op het journaal. Ondertussen was van de waslijn gehaald, in de droger gegooid en uitgezocht. Lekker weer met alles schoon op pad!

’t Journaal was nogal wat, want ’t gaat er best heftig aan toe in Aussie, met al die overstromingen! Aangezien Rob en ik ook van plan waren de oostkust aan te doen (vanaf maart), hebben we ’t hier maar ff over gehad. We waren ’t er al vrij snel over eens dat we waarschijnlijk de westkust willen gaan doen. Waarom zou je jezelf een hoop ellende op de hals halen? Bovendien schijnt de westkust mooier en rustiger te zijn, en kunnen we ook Alice Springs aandoen (en via dat Uluru). Jammer van ’t Great Barrier Reef, maar ik kom misschien nog wel ’s een keertje terug om dat te gaan bekijken. ’t Duiken heb ik in ieder geval al op Fiji gedaan, dus dat neemt niemand me meer af.

Trouwens, vandaag ben ik echt weer een stuk bruiner geworden. Heb weer een mooi t-shirt in m’n armen staan. M’n neus is constant aan ’t vervellen omdat die alsmaar verbrand. Insmeren? Tot nu toe nog maar een keer gedaan… Ik blijf eigenwijs. Gelukkig weinig last gehad van de lange wandeling, alleen wat spierpijn in m’n schouders. Gelukkig maar, want 28 januari ga ik de Milford track lopen. Da’s vier dagen lang en schijnt de mooiste track van NZ te zijn. ’t enige waar ik een beetje tegenop zie is drie overnachtigen in de berghutten. Je slaapt daar met vier man letterlijk naast elkaar. In Slovenië sliepen we met twintig man naast elkaar (lekker spoonen), maar van slapen komt er dan niet veel. Tenslotte hebben we morgen ‘trapdag’ genoemd. We gaan een groot stuk rijden, naar een camping waar we voor 60 dollar mogen blijven. Ik kan me niet voorstellen dat het luxe zal zijn, dus bereid me voor op ’t ergste. Kan ook lachen zijn ;-)


Nog wat reacties:

@ Erna: Ha ma, zit nu aan een pilsje aan de keukentafel deze reactie te typen. Bavaria, lekker Hollands (ach, was lekker goedkoop). Mooi dat ’t weer beter is geworden! Doe pa de groeten!

@ Piet: We zijn nu goed actief geweest. Zou te hopen zijn dat jullie wat machines hier kunnen verkopen, prachtig land! Alleen moet je er wel een paar weken bij nemen om wat rond te rijden. Veel plezier thuis!
@ Carla: Balen van je longontsteking, hopen dat ’t snel weer over gaat! Heb de zwavelbronnen niet uitgeprobeerd voor m’n huid, was toch iets te warm… Volgende keer beter ;-)

@ Jasmijn: ben blij dat je de kaart mooi vind! Hij was wel gaaf, vond ik. Zal wel meevallen met ’t luie varken toch? Heb gisteren nog 20 km gelopen… Hoewel mijn buikje er wel op begint te lijken. Lekker speklapjes… Slippers lopen nog goed, maar eentje begint stuk te gaan. Ben benieuwd hoe lang ze ’t nog volhouden. Wandelschoenen beginnen ook gaten te krijgen. Xxx moi

@ Robin & Chantal: schaam jullie, niets met Jasmijn afgesproken ;-) Thanx voor jullie medeleven. Heb wel zin om weer ’s een mooie boswandeling met jullie te maken. Komen jullie ff langs?

@ Josje: Ha Josje, Leuke reactie. Ja, ik denk ‘tzelfde over Kiwi’s, maar m’n reisgenoten zijn er ook niet zo gecharmeerd van als ik dat ben… Wel leuk dat je de kaart kon waarderen! Het bungeejumpen gaat denk ik nog gebeuren. De bitchclap moet nog vallen, ik denk dat de slapbatcommissioner (Joep) deze uit moet delen vanwege de ontbinding van de weddenschap. Amen. Groetjes aan Gijs!

@ Opa en oma: Ben blij dat jullie de kaart mooi vinden. ’t Is inderdaad een geweldige trip! Ik hoop dat alles goed zal zijn met opa en ben blij dat de chemo erop zit. Ik eet trouwens nog steeds genoeg Kiwi’s, elke dag eentje :). Groetjes aan Hank en Steve!

@ Hillie: ’t blijft stinken :) Maar ’t is ook niet echt gezond, wordt afgeraden om te lang in de lucht te blijven lopen. Wel erg gaaf om eens gezien te hebben!